Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΛΙΒΑΔΕΙΑ ΕΣΤΕΙΛΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΤΑΣΗΣ ΚΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ
Με τη μεγαλύτερη συμμετοχή λαού και νεολαίας των τελευταίων χρόνων ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στην Λιβαδειά, το Σάββατο 18 Σεπτέμβρη. Το δικό της ξεχωριστό στίγμα έδωσε η ιδιαίτερα μεγάλη συμμετοχή νεολαίας. Από νωρίς το απόγευμα μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με μεράκι κι αυτοθυσία είχαν έτοιμο τον χώρο του Φεστιβάλ για να υποδεχθεί τους επισκέπτες του.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με συζήτηση με θέμα την βία κατά των γυναικών, την παρουσίαση του οποίου έκανε η Ανδριάνα Μπαφούτσου, μέλος του Γ.Π. Ανατ. Στερεάς & Εύβοιας του ΚΚΕ.
Στην κεντρική σκηνή, χαιρετισμό εκ μέρους της ΚΝΕ απηύθυνε η Νικολίνα Φάσσα, μέλος του Γ.Π. Ανατ. Στερεάς & Εύβοιας, η οποία επισήμανε ότι δεν σταματάμε την πάλη κατά του φασισμού και του συστήματος που τον γεννά, αναφερόμενη στην επέτειο των 8 χρόνων από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα κι ενός χρόνου από την καταδίκη των ναζιστών της Χρυσής Αυγής και τόνισε ότι η νεολαία της πόλης δεν συμβιβάζεται με την κατάσταση που ζει.
Στη συνέχεια ακολούθησε συναυλία από το νεανικό συγκρότημα «Ανόθευτα Όνειρα», με τους Ανδριάνα Δημητρίου, Δημήτρια Μπόμπα, Μανώλη Αστεριάδη, Γιώργο Καρκάνα και Ορέστη Νιαβή.
Η κεντρική ομιλία πραγματοποιήθηκε από τον Νίκο Μαυροκέφαλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος επισήμανε ότι «Το “να ζεις” και “να προχωράς” σημαίνει ότι δε συμβιβάζεσαι με μια ζωή όπου οι λέξεις δικαίωμα, ευημερία, αξιοπρέπεια, σύγχρονες ανάγκες έχουν καταχωρηθεί στο μουσείο της ιστορίας. Σημαίνει ότι δεν συμβιβάζεσαι με την αμορφωσιά και την κατηγοριοποίηση των σχολείων. Δεν συμβιβάζεσαι με τους δεκάδες νεκρούς που καταγράφονται καθημερινά στα δελτία των ειδήσεων από τον κορονοϊό. Δε συμβιβάζεσαι με τη δουλειά λάστιχο και τους μισθούς πείνας. Την εργοδοτική τρομοκρατία, τις απολύσεις, την αυθαιρεσία των μεγαλοεργοδοτών. Δεν συμβιβάζεσαι με τα σκουπίδια που σου πλασάρουν τα κανάλια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των καπιταλιστών που γίνονται εργαλεία αποχαύνωσης και κοινωνικής απομόνωσης. Δεν συμβιβάζεσαι με το ρατσισμό και την ξενοφοβία, την κοινωνική και ταξική ανισοτιμία των γυναικών, την κακοποίηση. Το “να ζεις” και “να προχωράς” σημαίνει να απεχθάνεσαι την πολιτική που μετατρέπει την παιδική εργασία ανήλικων παιδιών σε ευκαιρία για τους καπιταλιστές, όπως προανήγγειλε η κυβέρνηση ότι θα κάνει με 16χρονα παιδιά – προσφυγόπουλα – βορά στα νύχια των μεγαλοξενοδόχων. Σημαίνει ότι βάζεις στο στόχαστρο εκείνη την πολιτική που αντί για μισθό στους νέους εργαζόμενους δίνει χαρτζιλίκι όπως εξήγγειλε ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ. Σημαίνει ότι μέσα στα καμένα από τις πυρκαγιές, εκεί που όλα φαίνονται μαύρα, εσύ να μη λυγίζεις, αλλά να σηκώνεσαι και να αγωνίζεσαι για όσα δικαιούσαι, όπως έκαναν οι πυρόπληκτοι στην Β. Εύβοια και σε άλλες περιοχές της χώρας.»
Ακολούθησε μεγάλη συναυλία με τον Χρήστο Θηβαίο, ιδιαίτερη στιγμή της οποίας ήταν όταν μετά από προτροπή του ανέβηκαν στη σκηνή για να τραγουδήσουν μαζί και τα «Ανόθευτα Όνειρα» που παρουσίασε ως το μέλλον της ελληνικής μουσικής, αναφερόμενος μάλιστα στην προσωπική του εμπειρία από την Αρλέτα που τον στήριξε στα πρώτα του βήματα.
Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ έκλεισε με λαϊκό γλέντι από τους Γιώργο Πούλο, Θέμη Παπαϊωάννου και Σταυρούλα Τζιτζώκου.
Ξεχωριστή θέση στον χώρο του Φεστιβάλ είχαν η κεντρική έκθεση με θέμα «Η πράσινη ανάπτυξή τους μας γεμίζει στάχτη και ασφυξία… Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό» καθώς και η θεματική έκθεση που ήταν αφιερωμένη στην Κούβα. Μεγάλη η προσέλευση του κόσμου και στο βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής.
Στον παιδότοπο, οι μικροί φίλοι του Κόκκινου Αερόστατου, από νωρίς είχαν την ευκαιρία να φτιάξουν χειροτεχνίες, να απασχοληθούν δημιουργικά με διάφορες δραστηριότητες ενώ ξεχώρισε το παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού με θέμα το περιβάλλον. Στο τέλος οι μικροί φίλοι της ΚΝΕ παρέλαβαν αναμνηστικά αυτοκόλλητα του Φεστιβάλ.
Τέλος, μεγάλη ανταπόκριση είχε το κάλεσμα της ΚΝΕ για οικονομική ενίσχυση των πυρόπληκτων της Βόρειας Εύβοιας, δείχνοντας γι άλλη μια φορά την αλληλεγγύη στην προσπάθεια των κατοίκων να μείνουν στον τόπο τους.
